“Deze formulieren zijn onvoldoende voor de invoer van een auto” zei de dame achter de balie resoluut. Daarna somde ze razendsnel op wat we nog meer nodig hadden. Een officiële vertaling van de verkoopactie van mijn auto, een groen formulier uit NL, een bewijs van de ANAF (soort belastingdienst) en een stempel van de burgemeester.
Mijn mond viel open. Drie maanden geleden waren we al bij een ander kantoor in Iași geweest en hadden we de procedure voor de invoer van mijn auto in Roemenië in gang gezet. De man daar had ons niets verteld over al deze formulieren en gewoon een afspraak gemaakt bij de RAR, de instantie die auto’s keurt en al dan niet accepteert voor invoer. Tot de keuring half september, had ik met een rood tijdelijk Roemeens nummerbord rondgereden. Noch de politie, noch de RAR had het over deze formulieren gehad… Wel had de RAR bij de keuring om een ander formulier gevraagd, een officieel document van de notaris dat de auto niet via diefstal verkregen was. Dit hadden we geregeld. Ook moest er in Boekarest worden opgevraagd of de motor die in mijn auto zit wel de officiële motor was. Er zijn met camera's op flexibele slangen foto's gemaakt van allerlei codes diep in het binnenste van de auto en ja, Boekarest bevestigde dat dit inderdaad de juiste motor was. De auto mocht ingevoerd! Inmiddels rijd ik allang niet meer in de auto want door deze vertragingen was de termijn van het tijdelijk nummerbord verstreken. Ik leen nu een auto om te regelen dat ik weer in mijn eigen auto kan gaan rijden.... Maar goed, dit hadden we allemaal al achter de rug en het ophalen van de officiële nummerplaten zou nu nog slechts een formaliteit zijn, dacht ik opgewekt... Fout dus! Daar was de dame achter de balie heel duidelijk in. Er was nog een en ander te doen voor het zover was. Morgen ga ik weer naar Iași, om het officieel vertaalde contract op te halen. Daarmee moeten we naar de belastingdienst twee dorpen verder voor formulier 1 en naar de burgemeester in het dorp hier voor een stempel. En dan weer terug naar de politie in Iași in de hoop dat ze de nummerplaten voor mijn auto afgeven. Al met al ben ik dan inmiddels zo’n 8x op en neer naar Iași geweest (in totaal zo’n 480 km rijden) en heb ik zo’n 10-12 uur op kantoren gewacht. Dit staat nog los van de drie maanden tussen de eerste afspraak en de keuring. En dit is alleen maar een auto…
0 Reacties
'Ga je zo met Roemenen om?' gilde de man tegen me. 'Je bent een schande, zo gedraag je je niet als gast.' Mijn Roemeens gaat sinds kort met sprongen vooruit en dus verstond ik alles wat hij zei. De aanleiding voor dit gescheld was een klapje dat ik op zijn auto had gegeven. Niet hard, gewoon een waarschuwende klap met mijn platte hand op zijn achterbak omdat hij me bijna aanreed. Het maakte een flink lawaai, dat wel.
Twee keer stopte de man. Eerst om mij vanuit zijn sjieke auto in het Engels terecht te wijzen en te vertellen dat ik had moeten uitkijken, niet hij. En nadat ik door liep omdat ik zijn geschreeuw wel zat was, kwam hij met zijn auto nogmaals achter mij aan. Hij stapte uit en ging in het Roemeens verder. Wat was er gebeurd? Niets bijzonders. Ik liep in Iasi, de zon scheen lekker, het was druk op straat en ik liep als een echte Roemeense van de ene afspraak naar de andere. Plotseling kwam er een auto uit een uitrit en reed bijna tegen mij aan toen ik wilde oversteken. Gelukkig zag ik hem op tijd, maar om hem te laten weten dat hij me bijna geraakt had en mijns inziens wel erg hard uit die uitrit kwam rijden, gaf ik dus een waarschuwend tikje op de achterklep. Geen tik, een tikje dus. Een hele tirade was het gevolg. Hij controleerde zelfs of mijn tikje geen schade had veroorzaakt op zijn auto. Hij was duidelijk teleurgesteld dat dit niet zo was. Ik heb me al die maanden dat ik hier ben regelmatig een vreemde gevoeld. Als ik de taal niet voldoende sprak en mensen op straat mij aanspraken en ik alleen maar een beetje verdwaasd kon lachen omdat ik geen idee had waar ze het over hadden. Of als ik op een feestje er een beetje bij zat omdat iedereen lekker in het Moldovenesc aan het praten was. Maar dit was anders: ik werd terechtgewezen omdat ik uit het buitenland kom, dat ik me zo niet mocht gedragen in dit land. Ik voelde me opeens heel erg een buitenstaander. Stel dat dit je vaker overkomt, wat doet dat met je? Ik heb met opgeheven neus in mijn beste Roemeens tegen hem gezegd dat ik Romanca ben. Pure bluf natuurlijk, maar wat moest ik anders. Ik laat me niet zomaar discrimineren! |
Click here to edit.Regelmatig schrijf ik hier over mijn belevenissen en avonturen in Roemenië. Vaak leuk, soms vervelend, maar nooit saai! Archives
Mei 2018
Categories |