Voordat jullie het idee krijgen dat ik hier alleen maar een beetje vakantie aan het vieren ben, zal ik wat vertellen over de zaken die momenteel lopen. Allereerst zijn er dit jaar drie transporten geweest met goederen. Twee via Mission Relief, de organisatie waar we meestal spullen mee vervoeren, o.a. met tafels en stoelen voor de scholen.Het andere transport was met Stichting Noord Nederland Roemenië. Een collega van mijn broer bleek met een vrachtwagen van deze stichting deze kant op te gaan, dus die samenwerking was snel geregeld! In dit laatste transport is 20 kuub aan goederen deze kant op gekomen, waaronder twee gedoneerde tafeltennistafels!
Alle spullen van de afgelopen tijd zijn in het huis neergezet en blijven staan. In verband met de burgemeestersverkiezing in juni wilde de burgemeester niet dat de spullen werden uitgedeeld aangezien dit voor stemmen-kopen kan worden aangezien. Ik heb me hier behoorlijk kwaad over gemaakt, want wij (Sansa) zijn niet aan een politieke partij verbonden. Wel werken we samen met mensen in het dorp die vaak ook politiek actief zijn en aangezien zij deze spullen uitdelen, zou het zo opgevat kunnen worden. Toen ik er vragen over stelde bij mijn vorige bezoek gaf de burgemeester me duidelijk aan dat in Nederland zaken gaan op hun manier, en hier de zaken om de Roemeense manier. Ik heb het maar verder gelaten. Hoe dan ook: toen ik hier kwam, stond Casa Lalelelor vol met spullen en dozen waar ik me tussendoor moest manoeuvreren. Ik ben tot de zomerweek bezig geweest om te ontdekken wat waar in zat, spullen te sorteren en daarna met wat mensen van hier alles tijdelijk elders op te slaan. Een hoop werk! Na de zomerweek zijn we verder gegaan met het sorteren en verdelen over de verschillende dorpen en daarna in Costuleni voor de mensen die het konden gebruiken. Voor mijn vakantieweek naar de bergen hebben we de spullen bij mensen in het dorp gebracht. Een bezoek was voor mij nogal aangrijpend, een man (schat hem rond de 70) die in een huisje van zo’n 20m2 woont, met daarin alleen een “bed”, een ingebouwde tegelkachel zoals je die hier veel ziet en een paar spijkers aan de muur waar wat groezelige kleding op hing. Op de grond lag niets, alleen aangestampte aarde. De man ken ik van de bezoeken aan het postkantoor, vel over been met een gelooide huid en veel te grote kleren die om hen heen zwabberen. Hij vertelde me dat hij al 40 jaar ziek was. Mensen van hier vertelden me later dat hij niet werkt en drinkt en reageerden nogal laconiek. Geen idee wat waar is, maar wel zag ik dat zijn huis en omstandigheden op zijn zachts gezegd erg schamel waren. Naast het verder opruimen van het huis, ben ik bezig om een bezoek aan Arca lui Noe, een kinderboerderij met speeltuin in de buurt, te organiseren. Deze speeltuin is opgezet door Elles vd Beek, een Nederlandse die al 22 jaar in Roemenië woont en die ik een paar jaar geleden heb leren kennen. Gisteren ben ik met vier kinderen uit het dorp daar geweest en die vonden het super tare (super leuk). Op 24 augustus komt een groep jongeren uit Nederland bij ons op bezoek om rugzakken te geven aan kinderen uit Costuleni. Dit laatste is ook via Elles, we werken leuk samen inmiddels! Het plan is om de komende tijd kampeernachten en andere activiteiten te organiseren op het terrein. Op dit moment wachten we echter op een hek om het terrein en een verklaring van de nieuwe burgemeester dat hij akkoord gaat met activiteiten in Casa Lalelelor. Totdat deze er zijn, doe ik niets. Hopelijk wordt het snel geregeld!
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Click here to edit.Regelmatig schrijf ik hier over mijn belevenissen en avonturen in Roemenië. Vaak leuk, soms vervelend, maar nooit saai! Archives
Mei 2018
Categories |