Terwijl in een aantal Roemeense steden gedemonstreerd wordt en het brute politie ingrijpen zelfs de Nederlandse pers haalt, reis ik rond met toeristen in Roemenië. Het lijkt hen weinig te doen dat er momenteel politieke spanningen zijn in dit land. Ze zijn uiteindelijk op vakantie.
We rijden door de bergen in Maramureș, bezoeken de beschilderde middeleeuwse kloosterkerken in Boekovina en stoppen op de weg naar de grens met de republiek Moldavië in Costuleni. Hier worden we gefêteerd op țuica, zelfgestookte pruimenwijn en breken allemaal een stukje van het versgebakken brood en dopen dit in een bakje met zout. Dit is de Roemeense manier om gasten te verwelkomen. Een groepje meiden zingt lokale liederen, we dansen de hora (Roemeense rondedans), we drinken, iedereen lacht. Ik kijk trots rond, dit is toch ech wel mijn dorpje! De țuica valt bij sommigen wat zwaar en in de bus is het stil na het bezoek. De bus doezelt tot de grens. We verblijven enkele dagen in Moldavië. Hier zijn nog geen restaurants en toeristische winkeltjes bij elk mooi klooster. Alleen in de hoofdstad Chisinau vind je stalletjes met made-in-China souvenirs. Hier spreekt met Russisch, Oekraïens, Roemeens en soms ook Engels. De wegen zijn verbazingwekkend goed, de bezienswaardigheden kleinschalig en rustig en bovendien ligt het tempo van de reis een stuk lager. Het is prettig reizen hier, zelfs met 45 personen. En ondanks de armoede die hier is, ondanks de politieke situatie (zie vorige artikel). Na deze rustige dagen rijden we in één dag naar Lacul Rosu, het rode meer, een van de top toeristische attracties van Roemenië, met bootjes verhuur, souvenirs in alle soorten en maten en restaurants waar al het eten en drinken is ingericht op de buitenlandse smaak. De volgende dag reizen we verder naar Deva, een kleine stad in het westen van het land. Ik vertel af en toe over de ontwikkelingen rondom de demonstraties in de bus en het onderwerp krijgt wat meer belangstelling. Ik grap dat we in Deva kunnen demonstreren als er ook daar demonstraties zijn, om zo de Roemenen een hart onder de riem te steken. Zo hebben we een mooie en gratis extra excursie! Deze opmerking krijgt bijval. Een man uit de groep benoemen we alvast tot demonstratie-leider. In Deva zijn geen demonstraties vertelt de man van de receptie van ons hotel me. "Helaas," denk ik, zo’n demonstratie was toch een mooie afsluiting van de reis geweest. "Gelukkig", denkt de chauffeur, die ons al met traangas bespoten zag worden en haar bus omver geduwd op straat zag liggen. Alsof één avond met politie ingrijpen representatief is voor demonstreren in Roemenië. Normaal gesproken gaat het er hier bij demonstraties rustig aan toe. Kinderen, ouderen, iedereen doet mee. De groep rijdt de volgende dag weer de grens over richting Nederland, zonder demonstratie maar wel met Roemenië in hun hart.
1 Reactie
Sjaan Durberg
4/9/2018 18:14:08
Hoi Suzanne , het was een prachtige reis .we kijken er met plezier op terug . De vele foto's moeten nog uit gezocht worden , zodat er een foto boek van gemaakt gaat worden , mooi karweitje voor het najaar groetjes Sjaan .
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Click here to edit.Regelmatig schrijf ik hier over mijn belevenissen en avonturen in Roemenië. Vaak leuk, soms vervelend, maar nooit saai! Archives
Mei 2018
Categories |