December is, net als in zovele andere landen, ook in Roemenië een belangrijke en feestelijke maand met allerlei gebruiken en tradities. Er wordt gevast, huizen worden gepoetst en gezegend, er wordt gezongen, kerken en kloosters bezocht en na de vasten periode wordt er natuurlijk uitgebreid gekookt en gegeten. Maar daarover een andere keer meer.
Vandaag leerde ik een nieuwe, moderne, traditie kennen: het kopen van snoep in Moldavië. Het buurland is beroemd om de speciale snoepjes die je daar het hele jaar kan kopen, maar in deze periode een extra cachet krijgen. Vandaag gingen vrienden van me op snoepjes jacht. En ik mocht mee. Om 05.30 vertrok ik met de auto naar Iași, in het donker terwijl de natte sneeuw tegen de ruit dwarrelde. Ik kreeg bij hen thuis een kop koffie en daarna reden we, samen met een buurman die ook snoep wilde kopen, door naar de grens. Vanwege de rijen die bij de grens kunnen staan, vertrokken we op dit idioot vroege tijdstip (voor wie het nog niet weet: ik ben geen ochtendmens!). Het begon flink te sneeuwen, het zicht was verre van goed en ondanks het vroege uur, waren er al flink wat mensen lopend op pad langs de weg. Ik was blij dat ik niet hoefde te rijden. Na een half uur ploeteren door het donker en de sneeuw kwamen we bij de grens waar we inderdaad niet de enige waren. Wachten dus. Mijn Nederlandse paspoort gaf nog de meeste vertraging en ik moest zowel bij de grens van Roemenië als van Moldavië vriendelijk zwaaien naar de beambten. Na ongeveer 1,5 uur mochten we Moldavië in. In de auto had ik gehoord dat we niet naar een stadje verderop gingen, maar direct in de grensplaats boodschappen gingen doen. Geen sightseeing Moldavië dus. Ik zag de geldwisselkantoren, de benzinepompen en de paar winkeltjes die direct over de grens gevestigd zijn. We bezochten drie winkels; twee kleine volgepakte dorpswinkels en een hypermoderne supermarkt. In de dorpswinkels kon, tegen een bijzonder ongunstige koers, gewoon in Roemeense lei betaald. In de supermarkt kon dit niet en wilden we geld wisselen. Helaas, het geld was ‘op’, dus ik trok met mijn RABO wereldpas voor zo’n € 55,= in Moldavische lei uit de muur voor ons alle vier. Daarna sloegen we groots in: Moldavische wijn, whisky, champagne, sigaretten, koekjes, gerookte vis en natuurlijk de beroemde snoepjes. Ik heb me verbaasd en hardop gelachen om de prijsstelling. Vrijwel alle snoepsoorten, en dat waren er een stuk of 60, hadden een andere prijs. 93 lei/kg, 94 lei/kg, 95 lei/kg, 96… etc. zo’n € 4,50 per kilo. Elk zakje met snoepjes moest dus apart gewogen en geprijsd. Weer wachten dus. Met een heleboel plastic zakjes vertrokken we na twee uur weer naar de grens en daar wachtten we een uur om terug te mogen naar Roemenië en werd de auto grondig geïnspecteerd op de hoeveelheid ingeslagen alcohol. Inmiddels was het overal wit, een mooi laagje sneeuw bedekte het land, zowel in Moldavië als in Roemenië. Echte kerstsfeer! Veel van Moldavië heb ik dus niet gezien. Het was 1.9 km heb ik net op de kaart gezien: van de grens tot de verste winkel. Maar goed: ik heb kerstinkopen in Moldavië gedaan!
1 Reactie
11/12/2017 10:31:28
Ik reageer nooit op je stukjes maar ik geniet er wel van. Nu ook weer heel leuk over die snoepjes. Groetjes.
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Click here to edit.Regelmatig schrijf ik hier over mijn belevenissen en avonturen in Roemenië. Vaak leuk, soms vervelend, maar nooit saai! Archives
Mei 2018
Categories |