Een blinde, dove oude vrouw in een heel klein vies huisje, zonder goed sluitende deur, geen licht en amper hout. Een vieze tweeling van vijf met een graatmagere moeder die een enorme grote bult op haar hoofd heeft. Ze moet natuurlijk geopereerd maar er is geen geld. Een oma zonder tanden die voor haar kleinzoon zorgt in een piepklein huisje. De moeder van het jochie is een aantal jaren geleden naar Italië vertrokken en heeft nooit meer iets heeft laten horen. Een oude vrouw wiens huisje er zo slecht uit ziet dat ik al jaren denk dat er niemand meer woonde. En dit zijn nog niet eens alle mensen die ik vandaag samen met Gabi, de huishoudelijke hulp van de school in Covasna, bezocht.
Armoede zien went niet. Je ruikt het, je ziet het, aan alles. Aan de erven die niet opgeruimd zijn, de deuren die uit het lood hangen, aan de huisjes zonder verf die provisorisch gerepareerd zijn. Aan de takken die als brandhout worden gebruikt. Aan de gaten die de mensen in hun te krappe of te ruime vieze kleding hebben. Samen met Gabi heb ik vanmiddag kleding uit het transport uit Nederland bij elkaar gezocht voor een aantal gezinnen. De Nederlandse kleding is vaak veel te groot voor de Roemeense mensen, zeker als ze dan nog arm zijn en heel erg dun. We zochten de kleinste maten bij elkaar en met een auto vol met dozen en tassen glibberden we daarna over de dorpswegen om de spullen af te leveren. Deze week hadden ze al eerder een pakket met levensmiddelen uit het transport gekregen. De mensen reageerden allemaal heel blij dat ze dit kregen. Een man begon zelfs te huilen. Daarna wilde hij mijn hand kussen. Dat is hier op het platteland nog heel gebruikelijk. Er gaan zoveel vragen door mijn hoofd op dagen als vandaag. Hoe kan het dat ouderen in Europa zo wonen, in de kou, met lekkende daken, blind en doof? Is er echt niemand die naar ze omkijkt? Kan de gemeente iets doen? Kan er zorg via de buren geregeld worden? Hoe kunnen mensen hun kinderen achterlaten? Hoe kunnen mensen hun ouders zo achterlaten? En wat kan ik? Wat helpt mijn kleine actie door wat spullen te brengen? Ik voel me soms zo’n idiote rijke westerling die een beetje “goed komt doen”. Ook dat went niet.
2 Reacties
Jan Tielen
11/12/2017 19:43:25
Aangrijpend om te lezen en wordt er stil van. En wij maar klagen hier in Nederland. Dit terwijl er op slecht zo een 2500 km hier vandaan er zo veel ellende is. Ik heb bewondering voor al het wet dat je, ondanks alle tegenslagen die je ondervindt, daar verricht. Ook al is het misschien maar een druppel op een gloeiende plaat, voor de mensen die je daar helpt is het van grote betekenis. Ik zal je daarbij altijd proberen te ondersteunen.
Antwoord
Rutger
18/12/2017 09:11:38
Ongelofelijk inderdaad voor ons dat blijkbaar bijna niemand of helemaal niemand het interesseert hoe hun eigen mensen leven (of overleven). Is een bittere pil voor arme mensen daar.
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Click here to edit.Regelmatig schrijf ik hier over mijn belevenissen en avonturen in Roemenië. Vaak leuk, soms vervelend, maar nooit saai! Archives
Mei 2018
Categories |