Mica en Bobo, de twee puppy's, zijn dood. Ze waren de laatste dagen nogal suf en vandaag ben ik naar de dierenarts in Iasi geweest. Ze hebben het parvo virus opgelopen en zijn inmiddels ingeslapen. Ik ben er enorm van slag van. Ze kwamen elke ochtend aangerend als ik de deur van de caravan opendeed, liepen inmiddels met me mee over straat en gingen steeds beter luisteren.Volgens de dierenarts is Lupi gelukkig tijdig ingeënt, maar even afwachten...
Ik hoop inderdaad dat zij niets oploopt, want ten eerste is zij voor mij heel speciaal en ten tweede heb ik inmiddels teveel dode honden meegemaakt hier. Honden worden hier niet standaard ingeënt, dat is namelijk best kostbaar en een dier is een beest. Daarnaast zijn er veel straathonden die al helemaal niet ingeent worden. Hoe dan ook: ik voel me ellendig en mis het gekroel om me heen. De kinderen kwamen me al allerlei andere honden aanbieden, ze kenden allemaal nog wel een puppy. Heel lief bedoeld, maar nog maar even niet!
0 Reacties
Het is erg heet overdag, rond de 40 graden en het koelt maar weinig af tegen de avond. Gisteravond om 17 uur was het nog 35 graden.
Niet alleen voor een Nederlandse die het best op de 52 breedtegraad met zeeklimaat temperaturen functioneert, is dit erg warm. Este foarte cald, (het is erg warm), zucht menigeen bij een korte ontmoeting en spreekt de hoop uit op regen. Praten over het weer is internationaal. Vandaag werd ik al om 05.30 uur wakker en ging ik vanuit mijn caravan naar de wc in Casa Lalelelor. Wat was het heerlijk koel buiten! Ik kon bewegen zonder dat direct het zweet in straaltjes van mijn rug afliep. Ook Lupi die de hele dag voor pampus ligt met dit weer, kwispelde vrolijk en speelde met de puppies. Met nog een hoop dozen uit te pakken die met het laatste transport hierheen gebracht zijn, besloot ik dus wakker te blijven en aan de slag te gaan. Nu zit ik na een Hollands ontbijtje met thee en brood met plak kaas aan de tafel buiten te schrijven terwijl voor me een oranje zon opkomt. Ik heb al met de honden een rondje buiten het hek gelopen, al enkele Roemeense werkwoorden herhaald en de vloer geveegd. Kortom lekker productief! Zo ga ik verder met het organiseren van de vele dozen, in deze temperaturen gaat dat vast beter dan overdag. Morgen sta ik weer zo vroeg op en vanmiddag haal ik de korte nacht wel in. Een siësta kennen de Roemenen vreemd genoeg niet, maar die voer ik vanaf vandaag in! (Terwijl ik dit schrijf voeren voor het kantoor van het postkantoor, direct naast Casa Lalelelor gelegen, zo’n zeven dames al een half uur een verhitte discussie. Het postkantoor gaat om 9 uur open. Maar daarover op een ander moment meer.) Het is erg heet overdag, rond de 40 graden en het koelt maar weinig af tegen de avond. Gisteravond om 17 uur was het nog 35 graden. Niet alleen voor een Nederlandse die het best op de 52 breedtegraad met zeeklimaat temperaturen functioneert, is dit erg warm. Este foarte cald, (het is erg warm), zucht menigeen bij een korte ontmoeting en spreekt de hoop uit op regen. Praten over het weer is internationaal.
Vandaag werd ik om 05.30 uur wakker en ging ik vanuit mijn caravan naar de wc in Casa Lalelelor. Wat was het heerlijk koel! Ik kon bewegen zonder dat direct het zweet in straaltjes van mijn rug afliep. Ook Lupi die de hele dag voor pampus ligt met dit weer, kwispelde vrolijk en speelde met de puppies. Met nog een hoop dozen uit te pakken die met het laatste transport hierheen gebracht zijn, besloot ik dus wakker te blijven en aan de slag te gaan. Nu zit ik na een Hollands ontbijtje met thee en brood met plak kaas aan de tafel buiten te schrijven terwijl voor me een oranje zon opkomt. Ik heb al met de honden een rondje buiten het hek gelopen, al enkele Roemeense werkwoorden herhaald en de vloer geveegd. Kortom lekker productief! Zo ga ik verder met het organiseren van de vele dozen, in deze temperaturen gaat dat vast beter dan overdag. Ik besluit ter plekke: dit doe ik morgen weer! Een siësta kennen de Roemenen vreemd genoeg niet, maar die voer ik vanaf vandaag in! (Terwijl ik dit schrijf voeren voor het kantoor van het postkantoor, direct naast Casa Lalelelor gelegen, zo’n zeven dames al een half uur een verhitte discussie. Het postkantoor gaat om 9 uur open. Maar daarover op een ander moment meer) Een lange stilte, want er is zoveel te doen dat er amper tijd is om te zitten, laat staan om een stukje te schrijven. Al diverse malen had ik net mijn laptop gepakt, maar steeds kwam er iets tussen. Het leven in Roemenië laat zich lastig plannen, dat is alvast één constatering na krap een maand hier te zijn.Eerst was er de vierde zomerweek waar meer dan 250 kinderen uit vier dorpen aan meededen en in totaal 30 vrijwilligers uit Roemenië en Nederland aan meehielpen. Het was weer een groot succes, de foto’s zijn te zien op de Facebook pagina van Casa Lalelelor.
Daarna moest er worden opgeruimd, schoongemaakt en alle dozen van het transport worden uitgepakt en verdeeld. Een klus waar we nog steeds meer bezig zijn. Het is bloedheet dus echt een lolletje is het niet. Los van deze min of meer geplande activiteiten wordt het leven ook bepaald door adhoc gebeurtenissen. Een afgedwaalde koe op het terrein, plotseling bezoek van een groepje kinderen, buren die een notenboom besluiten om te zagen die half op ons terrein staat waardoor mijn hond Lupi niet meer ophield met blaffen en de zagende mannen bedreigde, een uitnodiging om te helpen met het maken van compote, een gratar (bbq) zoals gisteravond bij Mariana, steeds gebeurt er wel wat. Die hectiek is prachtig, maar put me soms ook uit. In Nederland leef ik alleen en anoniem. Hier ben je ‘van het dorp’ en is jouw tijd ook de tijd van anderen. Daarover in een later blog meer. Als ik probeer chronologisch de afgelopen weken te beschrijven, loop ik vast. Er is zoveel gebeurd dat ik slechts een poging kan wagen om mijn avonturen te beschrijven. Daar zal ik me de komende week aan wagen, want dan ga ik samen met Roemeense vriendin Cristina en haar twee kinderen een weekje naar de Nederlandse (!!) camping De Vuurplaats in de Karpaten (de bergketen die als een hoefijzer in Roemenië liggen). We hebben daar een cabana gehuurd, een huisje waarbij Radu van negen en ik, gaan kamperen. Cristina slaapt met Sofia van 10 maanden in het huisje. Dit is het plan, want Radu heeft op één nachtje na enkele jaren geleden bij mij in de tent, nooit gekampeerd. Of hij het in het echt net zo leuk vindt valt nog te bezien… Terwijl ik dit schrijf zijn er inmiddels zo’n 50 pallets afgeleverd (voor het bouwen van een berging voor de fietsen en het maken van banken op het terrein), heeft de buurvrouw me gewaarschuwd dat ik het hek voor het terrein moet sluiten omdat de koeien zo thuis komen en anders het terrein op lopen en spelen er vier honden rond me die af en toe langskomen om aandacht te vragen. Mijn eigen vertrouwde Lupi, twee aanlooppups van drie maanden die mij geadopteerd hebben en een klein irritant hondje van buren in de straat die de pups af en toe aanvalt (rotbeest!). Nu ga ik eten bij Mariana, mais van de gratar, varkensvlees van eigen varken en koolsalade. En natuurlijk is er visinata, een brandenwijn met kersen. Lekker! Met een aantal zakken was kwam ik vandaag bij Cristina aan. In Casa Lalelelor is geen wasmachine, ik kan gelukkig de was doen bij anderen.
Ze keek me enigszins bevreemd aan en vroeg : moet dat vandaag? Het blijkt de dag van de heilige Ilie en op die dag kan je geen was doen. Ze vertelde het me op een manier alsof dit algemene kennis is. Voor de Roemenen is dit natuurlijk ook zo, maar voor een a-religieuze Hollandse is dit soort kennis onbekend. Wel vaker loop ik tegen de dagen van de (vele) heiligen dagen aan. Een paar jaar geleden was ik er rond Pasen en aangezien er rond die dagen geen activiteiten in Casa Lalelelor konden zijn, dacht ik even de stoep voor de winkel van Cristina op te ruimen en daar wat bloemen te zaaien. De spade werd bijna uit mijn handen gerukt en er werd me op duidelijke toon te kennen gegeven dat dit soort werk niet gepast was. Een andere keer stelde ik aan de handwerkgroep voor om een demonstratie van hun werk te geven op de feestdag van de dorps heilige. Fout! Je mag op deze dag niet handwerken! Ook zij keken mij bevreemd aan, hoe kon ik het voorstellen! Ik heb dus nu een kalender met alle feestdagen van de heiligen aan de muur. Nu nog uitleg wat er wel en niet gepast is! Inburgeren op zijn Roemeens! |
Click here to edit.Regelmatig schrijf ik hier over mijn belevenissen en avonturen in Roemenië. Vaak leuk, soms vervelend, maar nooit saai! Archives
Mei 2018
Categories |